Ik wil nog even terugkomen op de tieten uit mijn vorige blog.
Niet zozeer op de tieten zelf maar over de dingen waar we ze in stoppen, of proppen.
Ik weet niet precies wanneer bedacht is dat we ze niet vrij mogen laten hangen maar ze worden al eeuwen verstopt, platgedrukt en ingesnoerd. Met een chique woord als lingerie worden we verleid en misleid en schaffen bij enige bultvorming van die ondingen aan.
LOS IN DE KOOI
Ik heb ze het liefst 'los in de kooi'. Vrijheid blijheid. Geen knellende bandjes, vetrolletjes of jeukende randjes. Ik heb ergens gelezen dat je jouw borsten een plezier doet met het uitknallen van de bh zodat ze op natuurlijke wijze tot wel anderhalve centimeter hoger komen staan. Ik zie meteen het beeld voor me van een vrouw met zo'n uitgezakte boezem in een te strak shirt. You get the picture? Geen borstenhouder dragen als je bijna tweeënveertig bent met een wiebelende D cup is voor mij dus een absolute no go.
Hier aan de waslijn prijken de mooiste bh'tjes. Zacht van stof, met of zonder flexibele beugel, niet opdringerige push-up, zachte pads of alleen gevoerd, met een randje en een kantje. Daarnaast hangen die van mij. Een troosteloos gezicht. Ik rol met mijn ogen omdat ik zie dat ze aan vervanging toe zijn. En laat dat nu net niet mijn hobby zijn. Lingerie kopen.
Waar ik in een grijs verleden nog als levende paspop heb gefungeerd op lingeriebeurzen, vind ik het tegenwoordig vreselijk om een lingeriewinkel binnen te stappen.
KROKODILLENTRANEN
Waarom hoor ik je denken. Nou, heb je even?
Als mijn maat er niet hangt moet ik om hulp vragen. Niet alle modellen zijn geschikt voor mijn plunge tieten. Dit is serieus een model. No kidding. Maar goed, de verkoopster weet dus dat ik er ben en komt gegarandeerd vragen, hoe zit het? Of nog erger, zal ik even meekijken? Een nieuw bh zit nooit lekker. Strak op de band en dat benadrukt vet en vel.
Het liefst draag ik een bralette, alleen biedt deze bij natuurlijke borsten niet genoeg ondersteuning. Je snapt 'em, plunge wordt dan plonge. Dan is er nog het prijskaartje van goede en mooie lingerie. Rete duur en niemand die het ziet. Bijna niemand.
En last but not least... Ik haat de verlichting in pashokjes.
Ik haat de verlichting in pashokjes
De verlichting in pashokjes is vreselijk. Ik heb nooit begrepen welke interieurarchitect bedacht heeft dat er in het midden een lamp van boven naar beneden is gericht, die precies alles laat zien wat ik kundig verstop onder mijn kleding. En daar wringt de schoen. Of de bh. In zo'n pashok word ik keihard geconfronteerd met mijn eigen onzekerheid. Ik zie er alles behalve mooi uit met mijn verwilderde haar en zweetsnor door het passen. Mijn blik op standje ongelukkig. Dan weet ik dat dit niet mijn lucky day is. Ik knal de balconette, plunge, soft cup, strapless en side support met hangertjes op een tafel en verlaat de winkel. Soms met een tissue voor mijn krokodillentranen en natuurlijk zonder nieuwe bh.
PERFECTLY IMPERFECT
Ik draag mijn bh's echt af, tot op de draad. Dan verzamel ik alle moed bij elkaar.
Als van de ene bh de beugel in mijn tiet prikt en bij de ander de elastische draad rafelt heb ik geen andere keuze. Ik schud mijn hoofd, wat een voorbeeld ben ik.
Ik wil mijn dochter zien blaken van zelfvertrouwen, lachend voor de spiegel zien staan.
Met of zonder bh. Ik wil mijn dochter meegeven dat ze precies goed is zoals ze is.
Met welk mankement dan ook, mocht ze deze überhaupt hebben, perfectly imperfect.
En dan ben ik zelf de hysterie nabij tijdens de aanschaf van nieuw ondergoed. Ga ik even lekker als rolmodel... Dus, ik probeer mezelf te verbeteren.
Ik sta thuis niet te mopperen voor de spiegel, de weegschaal staat niet direct in het zicht en ik klaag zo min mogelijk over de rimpels in mijn huid, mijn grijze haren, wat extra kilootjes en putjes in mijn benen. En ik koop nooit lingerie of badkleding voor mezelf waar mijn dochter bij is. Voor ieders bestwil.