LMAO
Social media. Voor mij een soort van pain in the ass.
Ja ik laugh my ass off bij sommige berichten en beeld. Ik ga enorm goed op miemes of memes. Hoe dat ook mag heten. Hilarische teksten bij alledaags beeld of andersom.
Ik vind het rete handig om herinnerd te worden aan verjaardagen van kennissen en vooral aan de verjaardagen van de kinderen van vrienden en kennissen.
Het is een soort van online journal van leuke herinneringen. Een verzameling van de mooiste kiekjes uit mijn leven. En social media is een goede tool voor online ondernemen.
Maar social media is vooral ook tijdrovend, hersendodend en het helpt me niet bij het verlagen van mijn dopamine. Social media is verslavend and we know it.
Toch blijven we scrollen en swypen alsof ons leven er van af hangt. Why?
Is social media niet gewoon een illusie van perfectie gebaseerd op onze eigen perceptie?
Benijden we dingen, relaties en levens die niet eens echt bestaan? Doet deze illusie ons verlangen naar een ander "beter" leven en maakt het dat we minder vrolijk en tevreden zijn in ons dagelijkse offline bestaan? In een wereld die beheerst wordt door algoritmes, hashtags en volgers, weten wij nog, of onze pubers, hoe belangrijk menselijke connectie is?
Helemaal niet om te lachen dus.
POV
Nu kun je als ondernemer helemaal niet meer zonder. Je moet zichtbaar zijn. Of je nu wilt of niet. Algoritmes bepalen wie wanneer jouw boodschap te zien krijgt en hoe beter je hashtags, caption en content, hoe meer volgers je verzamelt. Het is trending om video's te plaatsen. Statige foto's met tekst of inspirerende quotes zijn uit de mode in de metaverse. TikTok, video's en reels zijn in. Nu heb ik natuurlijk creativiteit en inspiratie te over maar vanuit mijn point of view is zichtbaar zijn met bewegend beeld en geluid een drama.
Een klein trauma dat stamt uit mijn eigen puberteit. Ik besloot me daarover heen te zetten en maakte mijn eerste reel op Instagram. Applaus voor mama.
DOE MAAR GEWOON NIET MEER
Waar mijn dochter en bijna alle andere pubers hun hand niet omdraaien voor een videootje op TikTok, alle Snapchat filters kunnen toepassen en professionals zijn in poseren voor the picture perfect, voel ik me een kluns. Ook ga ik helemaal mee in dat wat ik zo vreselijk vind aan social media. Het is nep. Gemaakt. Niet in the moment.
Voor ik het weet druk ik op een knop en scheisse, de reel staat al op mijn feed.
Doe maar gewoon niet meer. Het wtf doe jij in hoofdletters filter ik zelf maar even.
Mijn dochter reageert. Het is natuurlijk heel normaal dat wij als moeders dagelijks geconfronteerd worden met 1001 foto's met tong uit de mond, duckface of eye balling.
Het is helemaal geen probleem om in een drukke winkelstraat 86 foto's te nemen voor die ene once in a lifetime pose. Met uitgestoken voetje en fake smile. Maar dat je moeder zich als een idioot gaat gedragen op social media is een absolute no go. Daar gaan mensen iets van vinden. En of! De reacties op haar reactie zijn goud. Zonder het te weten heeft ze precies, puur en oprecht, laten zien wat Pure Blooming is.
PURE BLOOMING
Pure Blooming is niet voor niets ontstaan uit eigen behoefte. Momenteel werken we nog aan onze onderlinge communicatie, LOL!
De behoefte om meer te verbinden. Om de fundamentele band tussen moeder en dochter te versterken. Om blooming pubermeisjes te inspireren om vooral zichzelf te zijn en te genieten van deze bijzondere periode in het leven. We laten online zien dat de offline struggle van moeders en puberdochters echt is. Als dat geen marketing is... IDK.
Voor de offliners;
LMAO Laughing my ass off
POV Point of view
LOL Laughing out loud
IDK I don't know
P.S. Alinea twee is een combinatie en vertaling van diverse quotes op Pinterest waarvan de schrijvers onbekend zijn. Ik zou nogal fake zijn als ik zelf met de eer zou strijken ;-)