SHIFT

Vanmorgen om half zeven stond ik naast mijn bed. De wekker ging een kwartiertje eerder.

Mr. Bradley vindt het fijn om te snoozen tijdens wat eigenlijk mijn slaaptijd had kunnen zijn. Ik klok in op mijn denkbeeldige prikklok. Een prik, een klik, katsjing. Mijn shift begint.

Mijn dienst begint met de wekservice van dochterlief. Terwijl ik de trap op loop neem ik een verdwaalde sok en natte handdoek mee naar de wasmand. Ik klop op haar deur, doe deze open en vraag of ze wakker is. Ik hoor gemompel en zie een bult dekbed bewegen. Er zit leven in. Ik laat de deur een stuk open staan zodat er daglicht binnen stroomt in het compleet verduisterde puberdomein. In de hoop dat dit helpt om haar uit bed te krijgen.

Nu ik toch boven ben zet ik maar meteen de wasmachine aan. Nadat ik nog drie keer naar boven roep dat het tijd is om op te staan loop ik de trap af en kom beneden met een gymtas en een winterjas. Don't ask.

PERSOONLIJK ASSISTENT

Ik ben tevens verantwoordelijk voor de ontbijt- en lunch to go service. Ik smeer boterhammen, pak fruit en een fles drinken, stop deze in de schooltas. Ik zet thee waarvan ik weet dat deze niet gedronken wordt door tijdgebrek. Roep nogmaals naar boven. Ik zet een fiets buiten, droog een zadel af, ik veeg over de aanrecht en pak de stofzuiger. Dochterlief is te laat. Tijd om een taxi te bestellen. Je weet wel, de taxi die altijd voor de deur staat. Voor de zoveelste keer zeg ik tegen haar (en beloof mezelf plechtig) dat dit ECHT de laatste keer is. Ik drop haar af op school, rijd terug naar huis en zet een kop thee voor mezelf. Terwijl deze koud wordt sport ik een half uur in de woonkamer. Ik beantwoord een aantal mails, werk een voorstel uit, ik ontbijt en besteed wat tijd aan mijn moestuin. De andijvie mocht gezaaid worden. Wat overplanten. Voeden en aanvullen met mix. De app bijwerken zodat ik later ook nog weet wat ik moet doen. Vervolgens spring ik onder de douche. Stop beddengoed in de droger, vouw de handdoeken op en draai een nieuw gevulde trommel.

Ik ben aan het schrijven en wordt gebeld. Naast de wek-, ontbijt-, lunch to go- en taxiservice ben ik ook persoonlijk assistent. Of ik het contract kan uitdraaien voor dochterlief. Ze is aangenomen bij haar eerste werkgever en moet dit ondertekend inleveren.

Omdat ik haar heb gebracht en ze later met een vriendin naar huis fietst kan ik haar daar vast wel ophalen en even mee gaan. Kleine moeite nietwaar? Yup. Natuurlijk. Het is ook hondenweer hè... Om die laatste reden stel ik de honduitlaatservice nog even uit. Ik kan beter eerst lunchen. Ik draai een bietenwrap in elkaar, ga verder met mijn brainstorm over het nieuwe avontuur van Pure Blooming. Een moms only editie. Ik ben in gesprek met de leukste coaches en trainers. Terwijl ik naar buiten staar krijg ik een ingeving. Een helder moment. Zo'n moment dat het kwartje valt. Ik ben zelf de doelgroep...

MEINE GUTE

Want naast dit ochtend- en vroegmiddag programma ben ik hier thuis ook degene die schoonmaakt, de bedden opmaakt, de boodschappen doet en het eten om half zes klaar heeft staan. Meestal is dan tegen half zeven de keuken weer spik en span, rijd ik nog een keer op en neer naar een oppasadres, paardrijdles of naar de dansschool. Ik regel de afspraken bij orthodontist, tandarts of huisarts. Drie keer raden wie er meegaat?

Ik betaal tikkies voor kleding, check of haar zakgeld gestort is en reken meteen uit hoeveel kleedgeld er nog is. Ik ruim de tafel op, verzamel jassen, tassen en andere rommel. Ik zet thee, pak wat lekkers, controleer of er niet toevallig toch huiswerk gemaakt moet worden.

Ik loop nog een keer met de hond. Ben ik precies op tijd klaar voordat dochterlief richting bed gaat en Mr. Bradley thuis komt van de avondsessie werk. Tegen de tijd dat hij op de bank zit, ligt er boven een plat, heb ik mijn laatste ronde was en rommel verzamelen gemaakt. Ik kijk op de klok. Half elf. Meine gute.

Ik blijk een rasechte curling moeder. Ik bezem de weg van mijn kind vrij van alle obstakels.

Ik doe er alles aan om ervoor te zorgen dat het haar aan werkelijk niets ontbreekt.

Ik wil dat ze lekker in haar vel zit, niet belast wordt met klusjes, taken en verantwoordelijkheden, ze is nog jong en heeft alle tijd om later te ondervinden dat het erbij hoort. Ik heb een partner die ik ongeveer hetzelfde behandel. Omdat hij lange dagen maakt, hard werkt en financieel verantwoordelijk is voor ons gezin wil ik niets van hem vragen. Ga ik bij gebrek aan een vast en gelijkwaardig inkomen compenseren. Ik sta voor iedereen klaar maar zal zelf niet om hulp vragen. Het is inmiddels een soort van dwangneurose. Ik kan niets voor mezelf doen voordat mijn dagelijkse to-do lijst klaar is.

En als ik dan 'niets' aan het doen ben... voel ik me schuldig. Who can relate?

FULLTIME FAMILY PLEASER

Ik vraag me stiekem af, waar ging het mis? Wanneer, en nog beter waarom, heb ik mijn eigen dromen en ambities geparkeerd om fulltime family pleaser te zijn? Wat is de reden dat ik mezelf alleen erkenning mag geven als ik bijdraag? Waar komt mijn overtuiging vandaan dat ik mezelf moet bewijzen? Laten zien dat ik alles kan. En bij voorkeur alles tegelijkertijd.

Ik jongleer als een professional. Alle ballen in de lucht. De goede moeder, een stabiel rolmodel voor mijn dochter. De perfecte partner, altijd vrolijk, liefdevol en sexy. De creatieve en innovatieve ondernemer die financieel onafhankelijk is. De fitgirl met dito healthy lifestyle. De vriendin die voor je klaar staat met een goed gevuld sociaal leven. Ik zeg je dit lieve moeders, ik klok uit. Einde shift.

Door het zoeken naar de juiste invulling van het nieuwe moms only avontuur vind ik belangrijke delen van mezelf. Vastgeroeste programmering. Overtuigingen vanuit mijn puberteit die mijn brein als waarheid blijven zien. Het is tijd om los te laten. Tijd voor een verandering, een shift. Tijd om te ontdekken wat er gebeurt als ik mezelf wat vaker op de eerste plaats zet. Kijken of mijn gezin instort als ik nee zeg. Of alles in de soep loopt als ik er niet ben. Ik ga het gewoon doen. Omdat IK het waard ben. En moms, misschien is dit wel jouw moment om het ook te doen. Smijt de ballen omhoog en doe je ding. Zou fijn zijn als blijkt dat ze thuis allemaal kunnen vangen. Fingers crossed.

Wie weet is iedereen over een tijdje helemaal ges(c)hift...